Τον Μάιο του 2020 o Τζάστιν Ρέινολντς πήγαν μαζί με την 11χρονη τότε κόρη του Ρούμπι στην παραλία Blue Anchor στο Σόμερσετ της Αγγλίας για αναζήτηση απολιθωμάτων. Στάθηκαν τυχεροί εντοπίζοντας μια τεράστια γνάθο μήκους άνω των δύο μέτρων. Συνέχισαν την έρευνα και εντόπισαν μερικά ακόμη απολιθώματα που όπως αποδείχτηκε κάποια από αυτά ανήκαν στο ίδιο πλάσμα.
Ο Ρέινολντς επικοινώνησε με παλαιοντολόγους του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και τους παρέδωσε τα απολιθώματα. Οι παλαιοντολόγοι επικοινώνησαν με έναν άλλο κυνηγό απολιθωμάτων που είχε εντοπίσει μια παρόμοια τεράστια γνάθο στην ίδια περιοχή η οποία διαπιστώθηκε ότι ήταν η δεύτερη γνάθος του ίδιου όντος. Οργανώθηκε μια ομάδα μελέτης αποτελούμενη από τους παλαιοντολόγους του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και συναδέλφους του από άλλες χώρες.
Τεράστιο
Η μελέτη των απολιθωμάτων δείχνει ότι ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος ιχθυόσαυρου που ζούσε πριν από 202 εκατ. έτη και πρόκειται για το μεγαλύτερο σε μέγεθος είδος αυτών των θαλάσσιων ερπετών. Οι ερευνητές έδωσαν στο νέο είδος το όνομα Ichthyotitan severnensis και εκτιμούν ότι είχε μήκος περίπου 25 μέτρα.
Οι ιχθυόσαυροι ήταν θαλάσσια ερπετά με πολλά είδη που κυριαρχούσαν στους ωκεανούς και τις θάλασσες για περίπου 160 εκατ. έτη. Τα ευρήματα που έχουν στη διάθεση τους οι επιστήμονες δείχνουν ότι οι ιχθυόσαυροι έκαναν την εμφάνιση τους στον πλανήτη πριν από 250 εκατ. έτη κάποια στιγμή αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το νερό και να βγουν στη στεριά αλλά τελικά αποφάσισαν να επιστρέψουν στο υδάτινο περιβάλλον για να ζήσουν και να εξελιχθούν εκεί. Η εξαφάνιση των ιχθυόσαυρων οριοθετείται πριν από περίπου 90 εκατ. έτη, δεν έπαιξε δηλαδή ρόλο η πτώση του γιγάντιου αστεροειδή στη Γη πριν από 66 εκατ. έτη οι επιπτώσεις της οποίας οδήγησαν στην εξαφάνιση του 80% της ζωής στον πλανήτη συμπεριλαμβανομένων των δεινοσαύρων.
«Ανακαλύψεις όπως αυτή δημιουργούν απίστευτες στιγμές όπου πρέπει να αισθανόμαστε ταπεινοί για το μέγεθος μας και τη θέση μας σε αυτόν τον κόσμο. Το να μάθουμε ότι ένα ζώο αυτού του μεγέθους κάποτε κολύμπησε τους ωκεανούς μας, ένιωσε την ίδια ζεστασιά του Ήλιου και ανέπνευσε τον ίδιο αέρα μας και μετά εξαφανίστηκε, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πόσο σημαντικό είναι κάθε είδος για τον εύθραυστο αλλά ανθεκτικό ιστό της ζωής» λέει ο Άμερικανός παλαιοντολόγος Τζίμι Γουάλντρον, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα ευρήματα της στην επιθεώρηση «PLOS ONE».
Naftemporiki.gr